เมื่อความฝันห่างไกลจากความจริงกับเส้นทางการสร้างละครเวทีครั้งเเรกในประเทศที่เปลี่ยนวงการละครไทยไปตลอดกาล
หากพูดถึงวงการละครเวทีหรือผู้กำกับชื่อดังในประเทศไทย บอย ถกลเกียรติ วีรวรรณ นับเป็นชื่อที่หลายคนคุ้นหูเป็นอย่างดี ด้วยผลงานกำกับละครชื่อดังอย่าง 3 หนุ่ม 3 มุม บางรักซอย 9 อีกทั้งยังมีผลงานสร้างละครเวทีอีกกว่า 16 เรื่อง จุดเริ่มต้นของความสำเร็จเหล่านี้บอยเล่าว่า เกิดจากความชอบในวัยเด็กที่ตนชอบดูหนัง ดูละคร ดูลิเก ดูมายากลเเละหลังจากได้ดูละครเวทีครั้งเเรกที่สหรัฐอเมริกาตอนอายุ 12 ปีจนกลายเป็นเเรงบันดาลใจที่อยากจะเป็นคนผู้สร้าง ซึ่งตอนเรียนที่สหรัฐอเมริกาบอยเรียนปริญญาตรีด้านการสื่อสารเเละละครเวที เรียนต่อปริญญาโทด้านวิทยุโทรศัทน์เเละกลับมาทำงานที่ประเทศไทย
ในช่วงเวลานั้นการทำละครเวทียังเป็นไปไม่ได้ บอยจึงเริ่มด้วยการทำงานโทรทัศน์ ซึ่งในระหว่างทำงานโทรทัศน์ก็ได้มองหาผู้คนที่จะมาทำละครเวทีกับตนอยู่ตลอด “มันเลยกลายเป็นว่าระหว่างทางที่เรามีความฝันเราต้องไม่ลืมความเป็นจริง แล้วเราก็ค่อยๆปรับความเป็นจริงเพื่อเข้าไปหาความฝันนั้น ๆ” จนในที่สุดก็ได้เกิดเป็นละครเวทีเรื่องเเรกบอยเล่าว่าตื่นเต้นมาก ในนาทีเเรกเริ่มที่ไฟดับ เสียงดนตรีดังขึ้น ผู้คนตบมือเสียงดังเป็นเกรียว “ตอนคนตบมือเราแบบโห มันขนลุก นั่งอยู่คือมือไม้สั่น ตอนนั้นผลตอบรับดีมาก นับเป็นจุดเริ่มต้นที่มีความสุข”
เเต่ความท้าทายในเส้นทางของละครเวทีก็มีไม่น้อยทีเดียวเพราะนอกจากความเป็นศิลปะเเล้ว การค้าก็เป็นสิ่งคู่กัน “ Commercial Art มันต้องมีความสมดุล ” บางครั้งเเค่อยากทำไม่พอเเต่ต้องดูความคุ้มค่าเเละความเป็นไปได้ด้วย อย่างรัชดาลัยเธียเตอร์ที่ต้องใช้เงินสูงมากในเเง่ของการลงทุนการสร้าง เเต่อีกมิติหนึ่งที่นี่เป็นบ้าน เป็นโรงเรียน พื้นที่แห่งการสร้างโอกาสที่จะได้ทำละครเวทีอีกหลายเรื่อง ดังนั้นมันต้องมองในหลายมิติ
ระหว่างทางที่มีความฝันเราต้องไม่ลืมความเป็นจริง แล้วค่อย ๆ ปรับความเป็นจริงเพื่อเข้าไปหาความฝันนั้น
อย่างเช่นการ restage ละครเวทีเดิมมาเล่นใหม่ หากมองมิติทั่วไปก็คงไม่ต่างจากเดิม เเต่บอยมองว่า การชมละครเวทีผู้ชมมารับประสบการณ์ร่วมใหม่ในทุกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเดียวกันเเค่คนละรอบความรู้สึกก็ต่างกันออกไป “ซึ่งในการ restage เเต่ละครั้งผู้เล่นคนใหม่ก็ตีความบทใหม่ ผู้จัดเองก็ต้องจับชีพจรของคนดูและสังคม ณ ช่วงเวลานั้นให้ได้ การกลับมาอีกครั้งหนึ่งมันไม่เหมือนเดิม เพราะคนดูคิดไม่เหมือนเดิมแล้ว วิธีคิดของคนแต่ะละยุคมันเปลี่ยนถึงแม้จะเป็นคน ๆ เดียวกันนี่แหละหรือตัวเราเองเราก็เปลี่ยนไม่ใช่การยึดติดกับความคิดเดิม หาใหม่ดีกว่าไหม สนุกกว่าไหม”
ถกลเกียรติ วีรวรรณผู้นำความแปลกใหม่มาเปลี่ยนแปลงวงการละครไทย ที่หากให้พูดถึงเเรงบันดาลใจที่ทำให้มาถึงจุดนี้บอยเล่าว่า “ ตัวผมเองดูละครเวทีเรื่องหนึ่งแล้วข้อความที่เค้าสื่อมันเปลี่ยนชีวิตเราได้ เราเองยังเคยถูกเปลี่ยนชีวิตด้วยละครเรื่องหนึ่ง สิ่งที่ผมทำ ชิ้นงานแต่ละชิ้นมันสามารถสร้างแรงบันดาลใจและเปลี่ยนความคิดของคนได้ ละครเวทีมันเปลี่ยนวิธีคิดได้ สิ่งที่เราทำวันนี้ละครเวทีแต่ละเรื่องที่เราทำก็ต้องตระหนักถึงว่าเรากำลังจะส่งสารอะไรไปให้คนดู แล้วมันจะทำให้สังคมนี้ดีขึ้นมั้ย ในขณะเดียวกันเส้นทางของการทำละครเวทีของผมกับทีมมันสามารถเป็นแรงบันดาลให้กับน้อง ๆ ได้
มันต้องเริ่มจากการมีความฝัน ฝันได้แต่ต้องดูความเป็นจริง แล้วคุณจะทำความเป็นจริงของคุณให้ไปถึงฝันไดไหม ในที่สุดอาจจะถึงฝันมั้ยไม่รู้นะหรือมันอาจจะเกินฝันไปก็ได้ ระบบการทำงานต่าง ๆ ตั้งแต่จุดเริ่มต้นมาถึงตรงนี้น่าจะเป็นเรื่องราวที่ให้กำลังใจคนที่อยากจะทำสิ่งแปลกใหม่ที่คนไม่เคยเห็นได้ เพราะที่เห็นอยู่ว่ามีละครเวที มีโรงละครให้เล่นได้ทุกวันนี้ก่อนหน้านี้ก็มีแต่คนบอกว่ามันจะเกิดขึ้นได้อย่างไร”
The Dreamchaser’s Broadway
Undeniably recognized as Thailand’s leading theatre director, media director and producer, Takonkiet has always sought enjoyment from movies, Thai traditional Li-kes (musical folk drama), and magic shows since he was a child. At the age of 12 while studying in the US, Broadway plays became his inspiration. With an undergraduate degree in Communication Studies and Theatre Arts, and a Master’s in Broadcasting, Takonkiet returned to Thailand where he began his professional career in television and broadcasting production. Meanwhile, he was looking for other theatre enthusiasts who shared his dream. Although a big round of applause and compliments after his first performance were thrilling and promising, he was tested with countless obstacles, especially in terms of commercial management. To keep the business, mostly at Muangthai Rachadalai Theatre, going, he had to take into consideration not only passion but other critical aspects such as feasibility and capability. As one of the earliest people in Thailand’s modern entertainment industry, he believed that a performance could change people’s perspectives. Together with an individual’s background and perception, and current trends in the changing society, the fascinating power of a play can always ignite and inspire audiences in every show time.